Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Duo Reges: constructio interrete. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; An hoc usque quaque, aliter in vita? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.
Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.
Itaque his sapiens semper vacabit.

An, si id probas, fieri ita posse negas, ut ii, qui virtutis
compotes sint, etiam malis quibusdam affecti beati sint?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni
referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.

Iam vero animus non esse solum, sed etiam cuiusdam modi debet esse, ut et omnis partis suas habeat incolumis et de virtutibus nulla desit.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

At multis se probavit. Nihil ad rem! Ne sit sane; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Comprehensum, quod cognitum non habet? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Quae cum dixisset, finem ille.
Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Bork: Sed tamen intellego quid velit.
Audeo dicere, inquit.: Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Immo alio genere;: Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Bork: Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Nam quid possumus facere melius? Sint modo partes vitae beatae. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.